Bir de şey var abi

Konuşmaya başlamak ayrı, devam etmek daha ayrı, hele bitirmeye çalışmak apayrı bir durum be abi. Çünkü buraya gelene kadar aklımda o kadar çok şey oluyo ki, unutma korkusu bile unutmamı sağlıyor. Özellikle de "Bir de şey var abi" dedikten sonra gelen yutkunamamak hissi öldürüyor beni.

Yani abi, senin zamanında radyonun içini açıp insan arayan arkadaşların vardı. Büyüdü mü onlar? Bazen görüyorum onları da, çok mutlular be abi. Ben de seni hep gülerken hatırlıyorum.

Geçen sünnetinden kalan cd'leri bilgisayara takıp sarılırken neyi fark ettim, biliyo musun abi? Yalnızlık her şeyi yaptırırmış insana. Ama her şeyi. Şimdi hak veriyorum onlara.

Hani Tyler, "Yumurtayı kırmadan omlet yapamazsın" diyo ya abi, radyoyu kırmadan da yalnız olduğunu anlayamıyorsun. Ama anlaman zaman alıyo.

Beni bırakırsan böyle konuşurum abi. Ama dinlemesen de kal yanımda, niye biliyon mu; deli sanmasınlar diye.

Hatırlıyo musun, tahtadan silah yapıp birbirimizi vururduk? Vuran kişi ağzıyla "Dıkşın" der, diğerimiz de Cüneyt Arkın gibi vurulma rolü yapardı. Ben aslında gerçekten ölüyorum, biliyo musun abi? Hem de Cüneyt Arkın... yok yok Yılmaz Güney gibi fiyakalı ha. Ama bu sefer hayat "Dıkşın" dedi be abi.

Affet be abi. Müjde vermeye geldim, neler anlattım, yine başını şişirdim. Ha bak, söylemeyi unuttum, heyecanlanınca kekelemiyorum artık.

Hiç öyle "Geç oldu, git" falan deme. Gizli gizli gelmedim bu sefer yanına. Anneme söyledim de geldim.

"Bir de şey var abi." Beş yıl geçmiş...


"Bir de şey var abi."

Yutkunabilsem hızlı söylecektim, olmadı yine. Oysa ne çok prova yapmıştım evde...


Şey abi, aynı hastalığı taşıyomuşuz. Doktor, babama söylerken duydum.  


Bir de abi... Seninle aynı yere gömebilirlermiş beni. Hani beş seneyi geçmiş ya. Artık hiç ayrılmayacağız..

Değil mi abi?


Mesut Cihan Demirel